naar Sark

Zondag 23 juni

Cap le Hague is een van de gevaarlijkste kapen wat stroom betreft, met de beruchte race van Alderney. Daar moet je op de juiste tijd langs. Maar wat is de juiste tijd?

Op de Navionocs kaarten op de iPad wordt gewerkt in Engelse zomertijd. In de Reeds met GMT en in de Franse tabellen met Europese zomertijd. Dus de meningen wat de jachteigenaren betreft verschillen van 13 uur tot 15 uur.

We hebben de de hele ochtend nog om een beetje in Cherbourg rond te wandelen.

We ontdekken o.a. een mooie botanische tuin.

Uit eindelijk vertrekken we om 13.30, tegelijk met heel veel andere jachten, dat stelt gerust.

Er staat een stevige bries uit het oosten, ideaal.

Na een uurtje zeilen valt de wind opeens weg, we zijn dan nog niet bij de kaap.

Dat wordt een motor aan. In de vrij ruwe zee is dat voor ons niet ideaal, maar het lukt.

Dwars van de kaap is het vrij ruw, maar toch niet zoals we meegemaakt hebben langs sommige andere kapen. Maar er staat dan ook geen wind.

We waren eigenlijk van plan om naar Guernsey te gaan, maar zonder wind is dat wel een eind. Sark lijkt mij dichterbij. Ook lijkt Guernesey bij nadere beschouwing erg druk, alleen al het aantal jachten dat er heen vaart. En op de kaart lijkt het wel een grote stad.

Als we voorbij de kaap zijn, steekt gelukkig de wind weer op, uit NO. Het is precies voor de wind.

Het is een prachtig vlakke zee, we hebben in tijden niet zo rustig gezeild, terwijl hier toch ook allerlei brekers op de kaart staan.

Om ongeveer 20.30 komen we aan bij Sark.

Er is een baaitje met moorings, wel zo handig met een hoop tij.

Het uitzicht is prachtig, dat hebben we gemist de laatste tijd.

Maandag 24 juni

Als we ´s ochtends wakker worden is het uitzicht verdwenen. 

Er hangt mist, het lijkt wel Shetland.

Ook staat er vrij veel deining, dus we staan niet meteen klaar om de wal op te gaan.

Toch maken we aan het eind van de ochtend de bijboot klaar. We hebben die nog helemaal niet gebruikt dit jaar.

 De bodem moet opgepompt worden.

´s Middags klaart het een beetje op en Ronald brengt mij naar de wal.

We willen de bijboot daar niet onbeheerd achter laten, we weten niet of die daar wel lekker ligt met de deining en het getij.

Ik klim een flinke trap omhoog naar de top van de kliffen.

Daarna is het een vlakke wandeling naar het dorp.

Er zijn geen auto´s op het eiland, het is er heerlijk rustig.

Gelukkig is er wel een winkel, want er is wel weer van alles op.

De rest van de middag vermaken we ons aan boord.