29 juli
We zijn nu voor de 4e keer in Stornoway
en we hebben nog nooit de vele prehistorische dingen gezien.
Deze keer huren we een auto om naar de
westkant van het eiland Lewis te gaan.
We gaan eerst naar het oudste, een
cirkel van staande stenen, de bouw is 5000 jaar geleden begonnen,
Heel indrukwekkend en doordat we vroeg
zijn is het er gelukkig heel rustig.
Daarna maken we een sprong in de tijd,
naar een dorp uit de ijzertijd, bewoond tot zo'n 400j na chr.
De huizen zijn gevonden onder duinen.
Na de opgraving is 1 huis in originele staat gebracht. Het is
grotendeels ondergronds en het dak is van turf. Helaas is het alleen
's middags open. Maar het is een prachtig plekje aan een riviertje
bij het strand.
Daarna nog iets van zo'n 2000 jaar oud,
een broch, een dubbelwandige toren. Waarschijnlijk gebruikt als een
soort huis .
Daarna naar een dorpje zoals die nog
tot in de vorige eeuw gebruikelijk waren op de Hebriden.
De zogenaamde Blackhouses hebben ronde
hoeken en de stroodaken zijn kleiner dan de dikke muren, je kon er zo
makkelijk bij voor reparatie. De daken zijn trouwens ook bedekt met
netten en touwen en stenen.
Binnen is het veel comfortabeler dan we
verwachtten, betimmerd met hout, echt gezellig.
Een wever geeft een demonstratie van
tweed weven.
Daarna een lange rechte weg over de
moors naar de noordpunt van het eiland.
Het is hier veel lager en vlakker dan
aan de oostkant met regelmatig stranden en duinen. Ook zijn er veel dorpen, we vragen ons af waarvan deze mensen leven. Het ziet er wel allemaal welvarend en modern uit.
Het is prachtig bij de vuurtoren, echt
het noordelijkste puntje van de Hebriden.
Er staan grote golven, het
water is schitterend blauw met witte brekers.
Even ten zuiden van de vuurtoren is een
heel mooi strand waar een riviertje in zee uitmondt.
Daarna een lange rechte weg dwars over het eiland naar Stornoway terug, een hele lange geleidelijke klim en daarna vrij steil naar beneden. Je bent opeens weer in een heel andere wereld, in de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten