Arendal tot Kristiansand

24 juni, naar Arendal een echte stad

Vanochtend vroeg voeren we ongeveer 2,5 mijl naar de stad Arendal.

Het was een hele drukte toen we aankwamen, want er startte net een grote zeilwedstrijd.

De stad ziet er trouwens meteen al imposant uit met grote oude gebouwen aan het waterfront.

Ook de moderne binnenstad is groot opgezet.

Het was helemaal een enorme drukte in de stad, want er was ook nog een exotische markt aan de gang met muziek. Overal zaten veel mensen op terrasjes. We wisten eigenlijk niet dat terrasjes voorkwamen in Scandinavië, maar in dit gedeelte van Noorwegen zie je ze overal.

25 juni, een marina heeft nadelen

Het lijkt prettig een marina met alle voorzieningen, maar meestal ligt het toch vrij onrustig.

Lijnen die rukken aan de boot, stootwillen piepen en je hebt buren.

Wij lagen lekker te slapen vannacht totdat de buren om 3 uur thuis kwamen en van hun boot een  geluidsbox op vol volume maakten.

Dat ging door tot 5 uur, af en toe wat zachter dan weer wat harder, na 5 uur met grotere tussen pauzes.

Om 5.15 zijn we maar opgestaan en om 6 uur voeren we. De wind was gunstig en we schoten goed op tot een uur of 10. Toen was de wind op. Gelukkig vonden we snel een mooi anker plekje en konden we eens even slapen.

Om half twaalf stak er weer wind op en na de lunch vertrokken we. De wind was nu tegen, maar een aangename kracht 3. We maakten een paar slagen buiten op zee, totdat de wind, zoals gebruikelijk hier, aantrok tot kracht 4. We hadden geen zin om te reven, we waren nog steeds moe en gingen door een piep klein gaatje weer naar binnen , achter de eilandjes.

Daar vonden we een heerlijk rustig plekje, vlak tegen een verticale rotswand aan.

Zelfs het aantal speedboten dat langs komt valt mee.

26 juni, voorbij Kristiaansand

We vertrokken ’s ochtends al weer vroeg met weinig wind. Het eerste stuk ging het mooi, aan de wind langs de kust.

Al  na een uur nam de wind weer toe en moesten we ook tegen de wind in varen.We moesten  reven. De stroom was wel  mee en de slagen die we moesten maken, waren dan ook heel goed. Maar het werd onaangenaam in de steile golven die ontstaan als de stroom tegen de wind instaat.

Toen we de ingang van Kristiaansand bezeild hadden, stoven we met 9 knoop maar weer naar binnen, langs een vuurtoren die Gronningen heet.

Zo vlak bij de stad was het lastig een anker plek te vinden. Uiteindelijk zagen we wel een mooie rots met een pen in een baaitje.

Het bleek al snel dat het baaitje voortdurend gebruikt werd door speedboten om een stukje af te steken, en ze keken tamelijk boos, dat we in de weg lagen. Misschien waren ze ook wel boos omdat ze nu het zicht op de meisjes misten die  al spoedig in bikini op de rots zaten.