zaterdag 12 juli 2014

We zien de caldera van Faial!

zaterdag 12 juli
Om 8.45 vertrekken we met een huurauto de berg op.
Zoals gewoonlijk rijden we de laatste kilometers in de mist en zien we helemaal niets boven.
Via een mooie bergweg met veel hortensia hagen rijden we naar de NW kant van het eiland.
We vinden met veel moeite  een heel hoog klif terug, waar we vroeger waren. Er is geen mirador met parkeerplaats.
De vulkaan die in 1957 is ontstaan is nu goed gepromoot met een museum met zelfs een 3D film.
De oude vuurtoren is voor de helft in de as verdwenen.
Vanaf de westkant beklimmen we met de auto via een klein weggetje met koeien nog eens de vulkaan.
Nu zien we voor het eerst de caldera!!!
Op de terugweg hebben we nog prachtig uitzicht op de haven.

Horta

Vandaag wat buitenwijken van de stad bekeken.

Een rivier die vooral met het tij gevuld wordt.

Een parkje
Het huis van de vroegere consul, rond 1900
Een oud meteorologisch observatorium
En nog een blik op het strandje waar we gisteren langs liepen.

donderdag 10 juli 2014

het wordt steeds leuker

donderdag 10 juli
We komen nu toe aan leuke dingen.
We bezoeken de bibliotheek, daar is een tentoonstelling van posters die Dieter gemaakt heeft. We krijgen een hele rondleiding door een van de medewerkers.
Daarna bezoeken we ook nog het museum. Hier is veel te zien over het leggen van kabels dwars door de oceaan en ook over de eerste vliegreis met een watervliegtuig.
We leren steeds meer mensen kennen.
Zoals een man uit Groningen die hier woont.
En een man met een Heavenly Twins uit Milbrook.
En Flossie. De hond van onze buren, die mijn zus ook kent.
's Middags gaan we naar Porto Pim, een strandplaatsje net on de hoek.
Daar is een zeeaquarium en ook een antiek zomerhuis van een familie die veel voor Horta betekend heeft. Ze waren eigenlijk consuls voor de VS, maar deden erg veel voor het culturele leven en hielpen bij hongersnood.

het is even wennen aan Horta

woensdag 9 juli
We vinden Horta best druk na het rustige Pico.
Ook beginnen we natuurlijk met werk: 2 wassen.
Terwijl de machines het werk doen bekijken wij de nieuwere muurschilderingen, die zijn nu op de muur van de jachthaven, bij de oude muur mag je eigenlijk niet meer komen.
Ook drinken we een kopje expresso bij Peter Sport, het cafe is niet veel veranderd.
's Middags krijgen we bezoek van Dieter en Agnes, ze brengen lekker groente mee uit de tuin, die missen we wel aan boord. Het is heel gezellig bij praten.
Rond de boot komen vreemde vaartuigen langs, zoals een Eye boot, die heeft glas in de bodem.

dinsdag 8 juli 2014

Horta

Dinsdag 8 juli
Er staat geen wind ten zuiden van Pico, dus dat wordt een paar uur op de motor varen.
Maar dat brengt wat goeds, we vangen onze eerste vis, een Trekkervis. Dezelfde als we gisteren gekocht hadden. Maar deze is zo groot dat we met z'n tweeen er ruim voldoende aan hebben.
Het laatste stuk tussen Pico en Faial staat een mooi windje uit het noorden, we kunnen in 1 slag direct op Horta aan zeilen.
De plek waar we vroeger lagen is nu volgebouwd met een marina, maar iets verder uit de kant kunnen we nog mooi ankeren.
Het oude fort is nog goed herkenbaar, daar was vroeger een terras.

Ook vinden we nog een klein stukje van onze oude schildering en ook nog een paar andere oude bekenden. Er zijn helaas buizen over dit stuk muur gemonteerd.
We vinden ook nog catamaran zeilers van heel vroeger en vrienden van mijn zus.
Het is een hele drukte hier, maar ook wel gezellig.

maandag 7 juli 2014

de oostkant van Pico

maandag 7 juli
We hebben nog een dag de auto en nu bekijken we de oosthelft van het eiland Pico.
Eerst veel piep kleine haventjes waar we langs voeren maar niet naar binnen konden.
Overal zijn veel whale boten, allemaal in top conditie. Er wordt veel mee gevaren, ook wedstrijden, ook door vrouwen. De botenhuizen staan vol bekers.
Ook zijn overal prachtige kerken.
In een van de plaatsjes laat een meisje ons de machinekamer zien van sleepboot voor walvisboten.
Ronald heeft nog nooit zo'n gezellige machinekamer gezien.
Langs de weg zien we hier en daar mannen met verrekijkers, het walvisspotten wordt nog druk beoefend, nu ten bate van het Whale watchen.
We zien zelfs een paar van de boten die dagelijks uit Lajes vertrekken, samen met een potvis!
Ook zien we veel kleine wijnveldjes, waar de beroemde Pico wijn vandaan komt.
Daarna gaan we weer de bergen in. Nog net voor we in de dichte mist komen zien we een krater waar we een meertje verwachten.

We komen op onverharde wegen terecht, soms midden tussen de koeien. Het lijkt wel Schotland, maar dan met koeien ipv schapen en ook een stuk warmer.
Weer aan boord eten we trekkervis, die zagen we van de week bij vissers hier, dus vast lokaal gevangen.

zondag 6 juli 2014

naar de krater van Pico

zondag 6 juli
We worden wakker met zwaar bewolkt weer, ziet er niet goed uit voor de beklimming van Pico, maar we pakken toch de auto in en vertrekken.
Onderweg is er haast geen zicht.
Maar het laatste stukje naar het informatie centrum zijn we opeens boven de wolken!
We beginnen te klimmen op 1200m. Je krijgt een GPS telefoon mee zodat je gevonden kunt worden in nood.

Het pad is heel steil en ruw, In het gunstigste geval loop je op gestolde lava stromen, verder op losse brokken of heel scherpe randen.
Na 3 en een half uur klimmen, met de nodige pauzes, bereiken we de kraterrand.

Het topje van nog eens 100 meter gevaarlijk klimwerk laten we maar.
Naar beneden is minder zwaar voor de ademhaling, maar wel erg zwaar voor de voeten.
We komen alle twee met een blaar op onze grote teen beneden, de afdaling kostte ook 3 en een half uur, het was veel gevaarlijker met kans op vallen of verstuiken. Het was ook erg warm en de zon brandde. We hadden eigenlijk niet genoeg aan de ander halve liter water die we elk bij ons hadden.

We waren blij dat we weer in het bezoekers centrum waren