zaterdag 2 juli 2011

Gered door de reddingsboot !!!!!

30 juni, gered door de reddingsmaatschappij
Het woei vrij hard, noord 5-6 , maar de zon scheen weer, dus alles was weer een stuk gezelliger.
We voeren op de motor een paar mijl naar het noorden door de Karmoy fjord, tot een plek waar de oudste kerk van Noorwegen staat: Avaldsnes.
Er bleek nu ook een Vikingmuseum te zijn. We gingen voor anker omdat er al een paar bootjes bij de steiger lagen, het was 8 meter diep en wel beschut.
Rustig wandelden we naar het kerkje en we beken het museum met film en audiotour.
Toen we weer zicht naar buiten hadden , was de schrik groot: onze boot lag niet meer op de ankerplaats, maar dreef midden in de fjord.
We hadden geen motortje aan de rubberboot, dus we zagen het niet zitten om naar de boot te roeien in de harde wind.
Een vrouw van het museum belde de reddingsmaatschappij voor ons. Daarna liepen we terug naar de rubberboot. De reddingsboot was nog niet in zicht en onder hoge wal zag het water er wel rustig uit, dus we gingen toch maar roeien richting boot. Het viel niet mee dichterbij te komen, Tortuga dreef ongeveer even snel.
Gelukkig kwam de reddingsboot vrij snel en kwam langzij Tortuga en hield haar op de plaats tot wij er ook waren. Toen konden we de motoren starten en het anker ophalen en op eigen kracht terug varen naar het museum eiland.
Nu bonden we vast aan de steiger. Na een kopje thee om bij te komen liepen we nog eens naar het museum om de dames daar te bedanken en we bekeken ook nog het Vikingdorp.
’s Avonds hadden we de 2 Vikingen uit het dorp bij ons op bezoek.

1 juli, een dag bij de Vikingen
Omdat het windkracht 6-7 uit het noordwesten was, de kant waar we heen willen, bleven we heerlijk een dagje liggen aan de stevige steiger bij het Vikingdorp.
Ronald markeerde de ankerlijn zodat we weten hoeveel lijn we precies hebben uitstaan. We hopen niet nogmaals een krabbend anker mee te maken.
Ik filmde de mooie soorten wier wadend in het water van 10 graden.
’s Middags  bekeken we de kerk, tot nu toe was dat niet gelukt omdat die gesloten was, onze boot in nood was, toen was er een begrafenis en konden we er ook niet in, maar na eerst boodschappen halen, was de deur eindelijk open.
Daarna intensiveerden we het contact het de Vikingen. We kregen een privé rondleiding in het botenhuis
en ik leerde een soort breiwerk met een naald.
Ook hadden we uitgebreide uitwisselingen over andere textiel technieken, de man is archeoloog, gespecialiseerd in textiel.
Zijn pak is geweldig mooi. Ook hebben ze leuke muziek instrumenten, gebaseerd op archeologische vondsten.
’s Avonds aten we bij hen in het Viking longhouse, ontzettend gezellig. Ze zijn pas 24 jaar, maar hebben  ideeën over de wereld die wij ook hebben.

2 juli, Haugesund
De wind was afgenomen en het werd tijd voor afscheid.
Het was maar 4 mijl moteren naar Haugesund.
Je vaart echt door de stad, maar toch is het rustig.
Er staan nog steeds veel pakhuis achtige gebouwen.

Er rijden bijna geen auto’s langs de kade zodat je rustig ligt. Het scheepvaart verkeer is ook gezellig. We konden de was doen en nog wat boodschappen. verder rustig alle mooie oude gebouwen bekeken, veel jugendstil is er ook.

woensdag 29 juni 2011

Regen


29 juni, Kopervik
Het is inderdaad heel anders aan de westkant van Noorwegen en dan vooral het weer.
Ondanks de regen zijn we gaan wandelen, we wilden wel eens zien of we nu toch nog wat herkennen van 30 jaar geleden.

We kwamen in een natuurgebied, tegen de stad aan. Vroeger was dit een open moerasgebied, nu liggen er keurige paden en groeien er veel bomen.
’s Middags hebben we in de bibliotheek maar eens boeken gekeken met oude foto’s en dan klopt het wel hoe we het herinneren, een klein stadje met visserij en landbouw rondom.
Door de olie industrie is het hier nu rijk geworden, veel luwe huizen op de heuvels met dure auto’s.
Toch heeft niet iedereen geprofiteerd van de vooruitgang. Hier hangen ook daklozen rond bij het toiletgebouw. Gelukkig kunnen ze de toiletten wel gebruiken, al maakt dat de toiletten voor ons iets minder fijn.
We zijn erg blij met onze kachel, zodat we de regenkleding  weer mooi droog krijgen. Alleen in de rompen hebben we wel condens, vooral onder de waterlijn, het water is hier maar 11 graden.

dinsdag 28 juni 2011

Kristiansand naar Kopervik

27 juni, goede wind
Door de weerberichten binnen gehaald met grib files, wisten we al dagen dat vandaag een mooie zuid oosten wind zou staan, ideaal om de zuid west hoek van Noorwegen te ronden.
De schrik was dan ook groot toen we ’s ochtends wakker werden en alles potdicht in de mist zat.
Dankzij de plotter en AIS hebben we het er toch maar op gewaagd te vertrekken, het was wel spannend varen, maar het ging goed.
Eenmaal buiten de eilanden werd het zicht beter. Maar ook een vogeltje had moeite met de richting vinden.

’s Middags was het ideaal zeilen langs de kust met ruime wind, De kust was lager dan ik verwacht had. Om 19 uur waren we bij Lista, de zuidwest hoek.
De wind werd steeds harder en we voeren op het laatst met een klein stukje fok en moesten met de hand sturen.

28 juni, slecht weer!
’s Nachts moest de stromfok erop. Normaal lijkt die piep klein, maar nu was hij eigenlijk nog te groot, we surfden met 11 knoop, af en toe doken de neuzen in de golven die we inhaalden.
We wisselden steeds af met sturen, want het was knap vermoeiend. We haalden zelfs de stormfok nog weg en liepen evengoed nog 6 knopen voor top en takel.
Tegen de ochtend begon het erg te onweren. We konden schuilen in de luwte van een paar eilandjes waarop hoge zendmasten stonden, hopelijk trokken die meer bliksem aan als onze mast. We zetten alle electronica uit in de hoop alles heel te houden.
Gelukkig trok het onweer naar het vaste land.
Ouderwets op het kompas sturend zetten we koers naar de ingang tussen het eiland Karmoy en de vaste wal, gelukkig een ruim gat zonder verborgen rotsjes.
Om 8.45 lagen we vast aan een steiger in het plaatsje Kopervik. We zijn hier 30 jaar geleden ook geweest, het is haast niet te herkennen, zoveel is er bij gebouwd. We moeten van alles drogen, want het heeft veel geregend ook zijn we doodmoe, dus we gaan eerst maar eens even slapen. Wel een mooie steiger en niet duur en  gratis internet.

Arendal tot Kristiansand

24 juni, naar Arendal een echte stad
Vanochtend vroeg voeren we ongeveer 2,5 mijl naar de stad Arendal.
Het was een hele drukte toen we aankwamen, want er startte net een grote zeilwedstrijd.
De stad ziet er trouwens meteen al imposant uit met grote oude gebouwen aan het waterfront.
Ook de moderne binnenstad is groot opgezet.

Het was helemaal een enorme drukte in de stad, want er was ook nog een exotische markt aan de gang met muziek. Overal zaten veel mensen op terrasjes. We wisten eigenlijk niet dat terrasjes voorkwamen in Scandinavië, maar in dit gedeelte van Noorwegen zie je ze overal.

25 juni, een marina heeft nadelen
Het lijkt prettig een marina met alle voorzieningen, maar meestal ligt het toch vrij onrustig.
Lijnen die rukken aan de boot, stootwillen piepen en je hebt buren.
Wij lagen lekker te slapen vannacht totdat de buren om 3 uur thuis kwamen en van hun boot een  geluidsbox op vol volume maakten.
Dat ging door tot 5 uur, af en toe wat zachter dan weer wat harder, na 5 uur met grotere tussen pauzes.
Om 5.15 zijn we maar opgestaan en om 6 uur voeren we. De wind was gunstig en we schoten goed op tot een uur of 10. Toen was de wind op. Gelukkig vonden we snel een mooi anker plekje en konden we eens even slapen.
Om half twaalf stak er weer wind op en na de lunch vertrokken we. De wind was nu tegen, maar een aangename kracht 3. We maakten een paar slagen buiten op zee, totdat de wind, zoals gebruikelijk hier, aantrok tot kracht 4. We hadden geen zin om te reven, we waren nog steeds moe en gingen door een piep klein gaatje weer naar binnen , achter de eilandjes.
Daar vonden we een heerlijk rustig plekje, vlak tegen een verticale rotswand aan.
Zelfs het aantal speedboten dat langs komt valt mee.

26 juni, voorbij Kristiaansand
We vertrokken ’s ochtends al weer vroeg met weinig wind. Het eerste stuk ging het mooi, aan de wind langs de kust.
Al  na een uur nam de wind weer toe en moesten we ook tegen de wind in varen.We moesten  reven. De stroom was wel  mee en de slagen die we moesten maken, waren dan ook heel goed. Maar het werd onaangenaam in de steile golven die ontstaan als de stroom tegen de wind instaat.
Toen we de ingang van Kristiaansand bezeild hadden, stoven we met 9 knoop maar weer naar binnen, langs een vuurtoren die Gronningen heet.
Zo vlak bij de stad was het lastig een anker plek te vinden. Uiteindelijk zagen we wel een mooie rots met een pen in een baaitje.
Het bleek al snel dat het baaitje voortdurend gebruikt werd door speedboten om een stukje af te steken, en ze keken tamelijk boos, dat we in de weg lagen. Misschien waren ze ook wel boos omdat ze nu het zicht op de meisjes misten die  al spoedig in bikini op de rots zaten.