naar Norheimsund

7 juli, plotter op zwart

Hoe mooi de natuur ook is diep in een fjord, ik voelde me daar toch wel wat opgesloten en het gebrek aan internet valt ons na een paar dagen toch ook zwaar.

We waren blij dat we weer meer lucht zagen toen we de Maurangerfjord uitvoeren.

Wel een domper was dat de knoppen van de plotter het opeens helemaal niet meer deden. We konden hem ook niet uitzetten. Uiteindelijk de stekker er maar uitgetrokken. Toen we weer aansloten, kregen we alleen maar het Raymarine scherm en daarna zwart. Daar werden we niet vrolijk van. We hebben van de fjord geen kaarten en ook voor de verdere reis zagen we het niet echt zitten zonder plotter.  Met de kaarten op de computer konden we gelukkig wel verder naar Norheimsund.

We hadden een deel ook nog wind mee en konden op het lichtweerzeil varen met veel zon.

Zonder motor geraas maar eens gebeld met de leverancier van de plotter. Die wist te vertellen dat er een reset mogelijkheid is, maar hij wist uit z’n hoofd niet hoe. Hij zou terugbellen als hij het gevonden had. Ronald ging ondertussen het boekje maar eens bestuderen en voordat we bij Norheimsund waren vond  hij het. Alleen waren we wel al onze instellingen kwijt. Maar met het binnenvaren was het toch wel handig weer een plotter te hebben.

Norheimsund heeft prachtig uitzicht op de Hardangervidda, een hoogvlakte waar nu nog veel sneeuw ligt.

Bij het binnenvaren zagen we ook al snel de boot van oude zeilvrienden van ons liggen. Zij wonen in Zwitserland en laten hun boot ’s winters hier. Helaas komen ze pas over een week. Het is hier wel heel leuk, we vinden een haven met wat meer boten toch gezelliger dan een afgelegen dorpje waar ze nog nooit een zeilboot gezien hebben.