zaterdag 22 juli 2017

Stronsay

Vrijdag 21 juli
Het is een heel onrustige nacht met heel veel regen en wind uit de verkeerde hoek, zodat we enorm liggen te klotsen. Maar 's ochtends draait de wind weer naar ZO en de zon schijnt.
Ideaal voor nog een wasje. En wat rustig bijkomen. De kies houdt zich aardig rustig.
's Middags maken we gebruik van de fietsen die hier beschikbaar zijn voor toeristen. 
Ze zijn betaald door de windcompagnie.
We fietsen naar de ZO kant van het eiland, die hoek kennen we alleen maar van de zeekant.

Er zijn prachtige kliffen. Ze zitten vol met broedende Noordse stormvogels. 
Er zijn al veel jongen.
Op de terugweg ziet Ronald op eens iemand aan een boot werken in een schuur. Meteen kijken natuurlijk. Het blijkt een oude Orkney boot te zijn die hij prachtig restaureert.


's Avonds eten we gezellig met de Franse zeilers en de zeilers uit Wales.

vrijdag 21 juli 2017

Kirkwall

Donderdag 20 juli
Een regen dag. We maken er toch nog iets nuttigs van.

We gaan met de veerboot naar Kirkwall, een tocht van 2 uur.
In het begin gaat de boot best te keer op de golven en het is nog mistig ook. Echt niet leuk om te zeilen.
Eenmaal onder de hoge wal van Shapinsay gaat het rustig.
In Kirkwall heb ik een afspraak met een tandarts in het ziekenhuis. Het blijkt in een container op de parkeerplaats van het ziekenhuis te zijn. Maar dat doet niets af aan de behandeling. De tandarts is heel voorzichtig. Na wat voorzichtig drukken maakt hij een foto. Er is een kies gescheurd. Hij kan helaas niet zien hoe de scheur loopt, dwars of naar beneden door de wortel.
Er zijn twee opties: simpel wat epoxy in de scheur of alles openmaken met de kans dat de kies breekt en getrokken moet worden. Ik kies eerst maar voor de simpele optie en hoop dat ik geen dikke kaak krijg, want dan moet ik weer. De kosten zijn ongelooflijk laag, maar 8 pond!
Als we weer buiten staan regent het nog harder, we komen doornat bij een lunchroom. Het is er druk met doornatte toeristen. We willen ergens anders thee drinken, maar de enige tearoom is ook overvol.
Dan maar eerst naar de Tesco, we lopen een beetje verkeerd, dus worden nog veel natter.
Uiteindelijk toch nog thee in de tearoom en dan is het alweer tijd om naar de veerboot te gaan. Daar is het lekker warm en droog. We komen al bijna droog terug aan boord. Meteen de kachel aan zodat alles echt weer droogt.

De wind is gedraaid naar NW en dat is wat minder gunstig hier, we liggen aardig te klotsen, maar vannacht gaat hij weer naar ZO draaien gelukkig.

Whitehall

Woensdag 19 juli
Een mooie havendag. Ronald is blij dat hij lekker wat kan klussen aan boord. We maken o.a. Alles schoon. Ik kan een afspraak maken met een tandarts in Kirkwall.

De was kunnen we doen en buiten drogen. Ook is de winkel lekker dichtbij en water tanken is ook goed te doen.
Robin komt gezellig op de thee en de zwarte zeekoetjes zitten zelfs aan dek.
Achter de zware havenmuur hebben we totaal geen last van de harde ZO wind.


woensdag 19 juli 2017

Eday Stronsay

Dinsdag 18 juli
Het is weer zomer! Al om 7.30 gaan we met de bijboot naar de wal voor een mooie wandeling op Eday. Elk eiland is weer anders. 

We landen bij een kasteelachtige boerderij en lopen via een weggetje richting dorp. Daar begint een voetpad langs een hele serie neolitische overblijfselen. Een enorme staande steen en een heleboel grafkelders. 
De grootste is op een top van een heuvel. Daar kun je in kruipen. Je hebt van boven een prachtig uitzicht om Calf Sound het smalle vaarwater tussen Eday en Eday Calf, waar de boot aan een mooring ligt.
's Middags is het tij goed om verder te zeilen. De wind is inmiddels naar ZO gedraaid, het is wel tegen de wind naar Stronsay, maar we krijgen stroom mee.
Op een deel van de tocht zelfs meer dan 3 knoop, we gaan met 11 knoop over de grond.

De kade is nog vrij als we aankomen, het ligt er heerlijk rustig uit de wind en in de zon.
Wat later komen nog een paar boten die we kennen van Pierowall .onder andere de Fransen
Ook Robin en Jennifer komen langs, dus het wordt gezellig. Het enige vervelende is dat ik kiespijn heb. Hopelijk is er een tandarts in Kirkwall die me kan helpen.

Westray naar Eday

Maandag 17 juli
Het mooie weer is echt over. Wel iets minder wind, maar wel veel regen, dus dat is weer boeken lezen en rusten.
's Middags is het even droog en de wind wat minder en het tij goed. Op de fok varen we met ruime wind in een uurtje naar Eday. Af en toe lopen we 9 knoop. Schone rompen???

De kliffen zijn daar mooi rood.

Achter de kliffen verwacht je rustig water, maar nee valwinden en tegen! Gelukkig hoeven we dan nog maar een klein stukje. 
We zijn even bang dat de mooring bezet is, maar gelukkig ligt er nog een mooring, dat is met stroom en veel wind toch veiliger dan een anker.

Papa Westray

Zondag 16 juli
Een stormachtige dag. We gaan met een veerbootje naar Papa Westray, een klein eiland een half uurtje varen van Pierowell.

De overtocht met de veerboot verloopt heerlijk warm en rustig.
We eten eerst maar eens onze lunch in de prachtige wachtkamer, voordat we met wandelen in de harde wind beginnen. Het mooiste wat hier te zien is, is een boerderij uit het neoliticum, 5000 jaar oud!


Het oudste huis van N Europa.
Ook de gerestaureerde Bonifation kapel is mooi, deze is uit 1200, dus van dergelijke kerkjes hebben we in Groningen ook veel. Maar deze ligt wel mooi aan zee.
Aan de andere kant van het eiland is een prachtige baai met spierwit strand. Hier zou je met je eigen boot kunnen liggen, maar we zijn toch wel blij dat we hier met de veerboot zijn.
Het middelste deel van het eiland is een groot meer en daarin is een schiereilandje met de resten van een kapel, maar dat valt tegen, het is een hoop stenen overwoekerd door brandnetels.
In het “dorp” treffen we toevallig nog even de dominee die een vriend is van Robin en Jennifer van Stronsay. Robin is ontmoetingen voor ons aan het regelen met al zijn vrienden. Maar met een zeilboot is het moeilijk afspraken maken, we kunnen niet blijven op plekken als de wind niet goed is.
De terugtocht met de veerboot is wat onstuimiger, het gaat nu tegen windkracht 7 in, de golven spatten tegen de ramen. Maar verder geen centje pijn. In de haven staan beste golven, diverse jachten moesten verhalen omdat ze tegen de pontons lagen te schuren.
De terugtocht met onze bijboot is ook een onderneming. Als we in de haven komen nodigt iemand van een jacht ons uit om eerst maar eens thee te drinken terwijl we wachten op minder wind of lager tij.
Na twee kopjes thee aanvaarden we toch maar de oversteek. Zwemvesten en laarzen aan. Spullen in een waterdichte tas.
Gelukkig is het motortje sterk genoeg en worden we niet heel erg nat. Het is maar 50 meter of zo.

Aan boord is het rustig, onze boot heeft niet veel last van de golven.

Regen in Pierowall

Zaterdag 15 juli
Regen en wind. 
We maken er een rustdag van, ook wel eens lekker.
We lopen nog wel even naar het dorp voor wifi bij het VVV en een paar boodschappen.
We zien ook een leuke galerie
Daarna moeten we de hele kajuit volhangen met onze natte pakken met de kachel een standje hoger.
Met een boek en een middagdutje komen we de dag wel door.

's Avonds klaart het op. Tijd voor expeditie douche.

Noup Head Westray

Vrijdag 14 juli
We wandelen naar de NW punt van Westray, naar een vuurtoren en prachtige kliffen met vogels.
De heenweg nemen we een weggetje. 
Onderweg zien we een schaap vast zitten in een tunneltje onder de weg.
Het is een heel eind lopen. 
Gelukkig is bij de vuurtoren een prachtige windvrije plek waar we ons brood kunnen eten.
De kliffen zitten echt vol vogels: Jan van Genten en zeekoeten, alken en zelfs wat puffins.


Ik loop helemaal langs de kliffen terug naar het pad. Ronald gaat nog even bij het schaap langs. Die zit nog steeds vast. Hij meldt het bij een boerderij.
We komen warm en moe terug in het dorp. Eerst maar eens een ijsje. Daarna de laatste kilometer naar de haven.
Tot onze verrassing liggen daar de Fransen die we al vele keren ontmoet hebben. Het wordt een hartelijk weerzien. We wisselen uit waar we allemaal geweest zijn bij koffie op hun boot. Voor hun is het nationale feestdag, ze zijn verbaasd dat hier niks gevierd wordt.
Daarna wachten we aan boord tot het water begint te zakken. We willen de boot op het strand zetten. Ronald heeft bezuinigd op antifouling en nu heeft de boot last van baardgroei. We gaan langzaam!


Het doet echt weer aan het wad denken, de boot op het droge, alleen is het water hier veel helderder en het zand witter. Het is heel goed te zien waar nieuwe antifouling zit en waar niet!

Westray Pierowall

Donderdag 13 juli
Als je het weer goed in de gaten houdt, heb je het vaak bezeild.
's Nachts is de wind naar ZO gedraaid en nu is het bezeild naar Westray, 12 mijl naar het westen.
Het is heerlijk zeilen tussen de Orkney eilanden. Het water is vlak, er staan geen windstiltes en valwinden achter hoge heuvels. 
We kunnen voor het eerst sinds tijden weer eens ongereefd zeilen.
Er staan hier en daar wel wat draaikolken en stroomrafelingen en je moet de plotter goed in de gaten houden om te zien of je door de stroom niet een eind wordt weggezet. Maar het zeilt makkelijker als de wadden, het valt niet voortdurend droog.
De haven van Pierowall hebben we geen goede herinneringen aan: duur en geen voorzieningen. We willen eigenlijk voor anker gaan, maar tot onze vreugede ligt ook hier een prachtige viisitors mooring.
We hebben uitzicht op een paar prachtige Orkney bootjes.

Het dorp is aan de andere kant van de baai. Omdat we dringend veel boodschappen moeten doen, gaan we er met de bijboot heen. 
Een leuk tochtje over een aquarium met zeehonden op de oever. En zo hoeven we de boodschappen maar een klein stukje te dragen. We gaan zelfs nog een keer, op zoek naar wifi, want 4G is ook in deze “wereldstad” slecht. Het is wel druk met jachten in de haven, zelfs een Nederlander.

North Ronaldsay en Sanday

Woensdag 12 juli
Het wordt een onrustige nacht, er staat veel deining. Het enige voordeel is dat ik midden in de nacht de maan zie opkomen. Het is ook al een beetje donker dan.
Er staan veel golven bij de boot en het monteren van het motortje aan de bijboot is best een acrobatische toer.
Maar het landen bij het strand gaat vrij rustig. Ronald draagt eerst het motortje naar een punt boven de hoogwater lijn en daarna slepen en dragen we het bootje omhoog.
Het eiland is veel meer bewoond dan we dachten.
Er is zelfs een splinter nieuwe wachtkamer voor de veerboot. Daar ligt een stapel met informatieboekjes, met landkaarten, dus dat is handig.
Er wonen vooral oudere mensen, die er niet geboren zijn, dat is niet zo goed voor het eiland.
Het kasteelachtige huis dat we al van afstand zagen, ziet er nogal vervallen uit, maar er wordt aan gewerkt.
We horen en zien heel veel wulpen. Al het grasland is nog ongemaaid, dat is wel prettig voor ze.
Om het hele eiland zijn prachtig gestapelde muurtjes. Oorspronkelijk waren die om de schapen op het strand te houden, die aten zeewier. We zien geen schapen op het strand , wel sporen.
De zeehonden die op de rotsen voor de kust liggen, zijn super tam, we kunnen er vlak langs lopen.
Omdat het zo lastig is in hoge golven het motortje van de bijboot te halen, laten we het voor deze keer zitten.
We varen maar 5 mijl naar het zuiden, op zoek naar een rustiger ankerplaats.
We varen de prachtige Otterswick in, in het eiland Sanday.
Er zijn hier verblindend witte stranden en het water is zo helder dat je op 6 meter diepte de bodem ziet. Het is heerlijk op een rustige plek te liggen.

We zien voor het eerst sinds tijden een zonsondergang. Meestal verdwijnt de zon achter een heuvel of hij gaat zo laat onder dat we al lang slapen.

naar de Orkneys

Dinsdag 11 juli
Het weer doet precies als voorspeld: wind NNW 2-3, ideaal om naar de Orkneys over te steken, een tocht van 50 mijl.
We vertrekken om 7.30 en zodra we buiten zijn kunnen we het lichtweerzeil hijsen. Dat kan de hele reis blijven staan.
Om 12 uur hebben we Fair Isle dwars. Er hangt een mooie eilandwolk boven.
We zien zowaar twee grote schepen varen en er drijft iets waarvan we denken dat het een kleine dode walvis is, verstrikt in een net.
Er zit een meeuw bovenop.
Om 15 uur is N Ronaldsay al in zicht, tenminste de vuurtoren.
Het eiland is heel laag.
Het is net een waddeneiland, maar dan met stenen erin verwerkt.
We hebben geluk met de stroom, die staat helemaal mee tot de laatste hoek.
Ook hebben we geluk met de mooring. We zagen op de AIS een ander jacht daar, maar die voer uiteindelijk verder naar een andere baai. Om 18 uur liggen we vast.

We zijn best wel moe en gaan vroeg slapen. Ondanks dat we 50 mijl gevaren hebben in ruim 10 uur, zijn we toch maar 6 mijl dichter bij huis. We zitten nu weer een stuk westelijker.