vrijdag 2 juni 2017

Stonehaven

Vrijdag 2 juni
Om 7.30 gaan we de haven uit. Er staat ZW wind 2-3. We hebben het nog nooit zo gunstig gehad langs deze kust.
De hele tijd varen we op het lichtweerzeil langs de prachtige kust.
Eerst rode zandsteen kliffen,
later kliffen van conglomeraat waar heel veel zeekoeten en alken nestelen, de kliffen zijn helemaal wit geworden.
Ronald spant ondertussen de netten strakker
We varen ook nog vlak langs Dunottarcastle.
.
De tocht is 30 mijl, we komen om 14.30 aan.
In Stonehaven staat de havenmeester al te wachten, hij houdt in de gaten of er boten komen.
Hij kent ons nog van 2 jaar geleden. Wij vinden het een heel leuke haven.
De kade is helemaal vrij, de meeste boten varen door naar Peterhead.
Vastmaken aan een stenen kade vinden ze vervelend, je moet ook nog een laddertje klimmen om aan de wal te komen. Je moet dan wel nog 30 mijl verder varen.
Wij zijn liever wat vroeger binnen, kunnen we nog even rondlopen.
Er staat een Amerikaanse jonge man met baby op de kade geïnteresseerd te kijken. Hij blijkt een soort schepen spotter. Zelf vaart hij een kajak met zeiltje.
We worden uitgenodigd bij hem 's avonds te internetten.
Hij woont in een huisje aan het strand. We vinden het makkelijk, het is het enige met rode dakpannen.


Arbroath 2

Donderdag 1 juni
In een haven is er altijd een hoop te doen, zoals boodschappen, water tanken, douchen.
Toch is er tijd voor leuke dingen.
WE bezoeken de Signal Tower. Hier werd vroeger elke dag met een telescoop naar Bell Rock gekeken naar een signaal van de vuurtoren wachters. Als ze een bal hoog hadden gehesen was alles ok, zo niet dan moesten ze er met een boot naar toe.


In het gebouw is een museum over de vuurtoren. De bouw daarvan was een enorme klus, vooral door het vele slechte weer.
Toen Ronald met de bouw van de boot bezig was, had hij op zijn deur geschreven “Bell Rock”,
als hij het even niet meer zag zitten keek hij daarnaar. Dan moest hij denken aan de mensen die de bouw van de vuurtoren volgehouden hadden.
We maakten ook nog een wandeling naar een rivier. Heen liepen we langs een autoweg, dat was verschrikkelijk. Langs de rivier was het wel mooi gelukkig. We eindigden bij een watervalletje.
Helaas was daar geen tearoom.
Terug liepen we langs het strand, dat was veel leuker.
's Avonds regen. We zijn blij dat we lekker binnen zitten.

Er komt een Wharram cat binnen, die we 2 jaar geleden in Wick ontmoet hebben: Fying Pig. Door de zuidenwind is de stroom boten op weg naar het noorden al aardig op gang.

donderdag 1 juni 2017

Arbroath

Woensdag 31 mei
We vertrekken om 7 uur van Dundee, voor de wind en met hoogwater.
We zijn nog maar net we of er komt een grote groep dolfijnen met ons meezwemmen en die blijven bijna de hele tocht naar Arbroath.
Het is maar 12 mijl, maar een super mooi tochtje.
Op het laatst zetten we wel een motor bij, want we moet op tijd in Arbroath zijn: de sluisdeur is alleen rond hoogwater open.
We krijgen een mooie plek.
Dan is het tijd voor klusjes.

Ronald repareert het buitenboordmotortje en zet het nu rechtop vast in het vooronder.
Ik breng vuilnis weg en maak nog wat dingen droog waar zeewater naar binnen wasgekomen tijdens de oversteek, zoals de mastbeam en de planken onder de patrijspoorten. Gisteren hadden we de bakjes, die het water opvangen van de kabeldoorvoeringen van de mast, al droog gemaakt.
De boot heeft zich ondanks de zware omstandigheden goed gehouden, geen nat beddengoed! En wijzelf zijn ook niet nat geworden.

Wel is de knipsluiting van het val van de kleinste fok recht gebogen. Ronald maakt die warm boven het gas en krijgt hem weer sluitend.

Dundee

Dinsdag 30 mei

's Ochtends willen we naar de wal met de bijboot. Helaas blijkt het motortje het niet meer te doen na al de klappen op zee. Dus dat wordt roeien, eerst maar dwars op de stroom naar het strand, daarna tegen de stroom. Gelukkig staat er geen wind. Voor de zekerheid heb ik wel de GPS positie van de boot in mijn telefoon gezet, want het is wel wat mistig.
We worden opgewacht door iemand van de club. Die geeft ons een sleutel van het dinghy park en de kleedkamers. 
Er is een trolley om ons bootje de helling op te krijgen.
Langs de kust lopen we een mooi fiets/voetpad naar het kasteel. Daarna naar de bushalte.
Het is nog een aardig eind naar de stad Dundee.
Als we er zijn eerst maar eens koffie. Ook in Schotland zijn de Italiaanse koffietenten doorgedrongen, dus er is wel lekkere koffie te drinken, al moet je wel lang wachten tot de barista alles klaar heeft.
Vervolgens op zoek naar een Vodafone winkel, want de simkaarten die we gekocht hebben voor de iPad, willen geen internet geven in de UK. Zouden ze wel doen volgens de verkoper in Groningen.
Helaas kon de man hier niks voor ons doen, want de Engelse Vodafone is niet dezelfde als de Nederlandse, dat wordt bellen...


Daarna naar het schip de Discovery, die heeft heel wat poolreizen gemaakt o.a. met Scott en Shackleton.
Het kaartje geeft ook toegang tot het jute museum. Dundee schijnt het centrum van het jute spinnen en weven geweest te zijn. 
Veel machines draaiden, weliswaar niet meer op stoom, maar toch heel interessant.
Toen was het tijd voor wat boodschappen en terug naar de boot.
Inmiddels is het hard gaan waaien, dus het roeien is spannend, maar het gaat goed. We zijn wel blij als we weer aan boord zijn.



dinsdag 30 mei 2017

Ameland naar Dundee Schotland

Vrijdag 26 mei
De weersvoorspelling is goed: de komende dagen ZO wind.
Gisteravond zijn we nog tot voorbij het wantij van Ameland gemotord, we gaan nu om 9.30 anker op en varen met afgaandtij naar het zeegat, deels op het lichtweerzeil, deels op de motor. We willen wel met de eb naar buiten. Er is nog even angst voor zeemist, die hangt vooral boven het oostelijker wad, maar bij Ameland is alles helder.
De wind trekt aan zodra we het Westgat varen en we zijn snel op zee.
De TE route ligt hier dicht langs de kust en we zijn er vlot over, er zijn bijna geen schepen.
Om ongeveer 19 uur passeren we de diepzee route, deze is een stuk drukker, vooral omdat we bij een kruispunt oversteken, maar het gaat allemaal zonder uit te wijken. Af en toe is er een mistflard, maar het zicht blijft voldoende en de AIS helpt ook prima. Vooral omdat we die nu ook op de iPad kunnen zien. Daarop heb je meer overzicht als op de plotter.
Daarna gaan we een rustige nacht in, geen schip meer te bekennen en een mooie kalme zee en wind mee.

Zaterdag 27 mei
We passeren de Doggersbank. 
De Noordzee is heel rustig op onze route, we zien alleen een cruiseschip, de Britannia, op weg van Noorwegen naar Southhampton.
Iets later passeren we weer een soort scheepvaartroute. We nemen contact op met een schip dat te dichtbij komt, want met uitgeboomde fok en grootzeil pal voor de wind is het niet zo makkelijk manoeuvreren. Hij koerst even een beetje SB uit!
De Snellius ligt ook op kruisende koers, maar die kunnen niet uitwijken wegens het slepen van onderzoeksmateriaal.
Nu moeten wij wel wat doen. Uiteindelijk halen we maar de reven uit het grootzeil om voorlangs te gaan, best wel spannend.
's Avonds zit er opeens een duif aan dek. Hij is heel tam. We laten hem meevaren in de wasteil met een gazenkleedje erover. Gelukkig lust hij havermout.

Zondag 28 mei
Heel ander weer. Het is donker grijs en de wind is wegens een kleine depressie naar W gedraaid, we verleggen de koers naar N omdat we vrij moeten blijven van een groep booreilanden.
Daarna draait de wind naar NW en neemt toe tot 6-7. We zetten de kleinste fok en gaan overstag. Helaas kunnen we nu niet hoger dan ZW sturen, richting Edinburg :(
DE snelheid is niet hoger dan 2 knopen, dat schiet niet op.
Als de wind iets afneemt zetten we de gewone fok weer, we kunnen wat hoger sturen en gaan ook weer een stuk sneller.
De zee is wel erg ruw, en het is heel ongezellig aan boord. We maken enorme klappen , er schuiven dingen van zijn plaats die nog nooit verschoven zijn, zoals de pakken vla, koffiemelk en chocomel die onder de BB kooi staan, die schuiven helemaal naar achteren. Na aankomst blijkt ook het Bbmotortje van de bijboot dat in het vooronder vastgebonden ligt, gesprongen te hebben, er ligt een mengsel van aluminium en olie uit het staartstuk.
De weersvoorspelling geeft ons moed. De wind zal afnemen en naar N draaien. Het duurt wel lang voor het zover is.
Gelukkig begint 's avonds wel de zon te schijnen en eindelijk neemt de wind af. De nacht wordt rustig, wel koud. Slechts 10 graden.

Maandag 29 mei
's Ochtends is de wind helemaal op.
We starten een motor, de zee is ook vlak geworden.
Bell Rock komt in zicht en om een uur of 8 varen we de Tay op, tegen een dikke ebstroom. We varen vlak langs het strand. Eigenlijk willen we daar ankeren, maar een militair staat te zwaaien dat we verder van de kant moeten. Dus uiteindelijk gaan we voor anker in 7m diepte. Wachten op de vloed. Het brood is op. Dus we eten lekker pannekoeken.

Later in de middag varen we met de vloed de rivier op en maken vast aan een mooring voor de jachtclub. Het is hier heel rustig, maar een paar jachten per jaar komen hier, Er zijn we kleine bootjes. We hoeven niets te betalen.