oversteek naar Stornoway

2012-07-09 Maandag

Het regent als we wakker worden en het waait ook nog tamelijk hard dus moeten we wel even moed verzamelen om te vertrekken. Maar de voorspelling van de wind is uitstekend, we gaan.

Met de stormfok varen we weg, want de wind giert nog door de smalle uitgang.

Eenmaal buiten is het veel rustiger en op de gewone fok maken we mooie vooruitgang, ruime wind, koers Zuidwest naar de Hebriden.

Rond lunch tijd passeren we het westelijkste eiland van Shetland : Foula, het is net te zien in de mist.

’s Avonds neemt de wind steeds meer af en krimpt naar NW, we hijsen een driemaal gereefd grootzeil erbij. We willen de snelheid toch wel op een knoop of 6 houden.

2012-07-10 Dinsdag

’s ochtends zien we een paar piep kleine eilandjes, echt iets om over het hoofd te zien op de plotter. Daarna komen we in steeds rustiger water, we varen de North Minch in, het water tussen Schotland en de Outer Hebrides.

We hijsen zelfs een tijdje ons lichtweer zeil! Dankzij de rolinstallatie durven we het wel aan.

Nadeel is wel dat je dan niet meer rustig kunt gaan slapen, een tukje in zeilpak dan maar.

We zien veel dolfijnen in de Minch. Ze hebben geen tijd om met ons mee te zwemmen.

Als we de Hebriden naderen breekt de zon door, heerlijk.

Als ik de stootwillen overboord hang bij Stornoway, komt een zeehond er mee spelen.

We hebben de oversteek van 180 mijl in 34 uur gemaakt,  een heel mooie tocht.